กลับมาเหมือนเดิมดีมากจะได้ซื้อของถูก แล้วที่ตรงนี้ไม่ใช้ของจุฬาซึ้งจะมาห้ามเขาค้าขายไม่ได้นะ ห้ามได้ในทางความคิดนะ แล้วที่ตรงนี้น่าจะประกาศให้เป็นเขตที่ค้าขายได้ต่อไปตลอดกาล ต้องทำความเข้าใจมากๆๆๆๆๆหน่อย ที่ของจุฬาก็เป็นส่วนของจุฬาก็เก็บค่าที่ของต้วเองต่อไป ให้คนจนได้ขายและคนจนจะได้ซื้อบ้าง ส่วนทางจุฬาก็ทำมาค้าขายในที่ของตัวเองต่อไป แต่ถ้าคิดให้ดีที่ของจุฬาก็ต้องเป็นสมบัติของประชาชนชาวไทยทุกท่าน ไม่ใช้ของจุฬาคิดให้ดีผลประโยชน์ตรงนี้ตกอยู่แก่ใครบอกหน่อย
กำลังคิดว่า ฟุตบาท หน้าบ้านผม ผมจะเซ้ง เมตรละเท่าใดดี
คุณน้าพรคะ เป็นหนูนะ หนูไม่เอาหรอกค่ะฟุตบาทน่ะ มันแคบไป
หนูเอาถนนหน้าบ้านดีกว่าค่ะ เกินๆ ออกมาซักเมตรสองเมตรคงไม่เป็นไร
ว่าแต่ถนนแถวหน้าบ้านน้าพรมีใครเซ้งไปรึยังคะ
เพราะขนาดทางสาธารณะแถวหน้าจุฬาฯ เค้ายังมีมาเฟียมาเก็บค่าที่ได้วันละหลายเงินเลยนะ
ผมไม่ชอบซื้อของที่ไม่จำเป็นต่อการดำรงชีวิตอ่ะ ถ้าเอามาแจกก็ว่าไปอย่าง ขอทางเดินได้มะ ประโยชน์ตกอยู่กับผมเองแหล่ะ
ควรจะขายเป็นที่เป็นทาง
บ้านเมืองจะได้เป็นระเบียบ
ทรัพย์สินสาธารณะหมายถึงประชาชนทุกคนใช้ประโยชน์ได้
คนขายของเป็นเพียงบุคคลหนึ่ง ไม่ใช่ทุกคน ไม่ใช่ตัวแทนของประชาชนทุกคน
คงไม่มีสิทธิ์ที่จะยึดทางสาธารณะมาทำประโยชน์ส่วนตน
ความจนไม่ใช่ข้ออ้างให้คนสามารถทำผิดกฎหมายได้ หรือละเมิดผู้อื่นได้
คิดว่าเป็นแค่เหตุให้ศาลท่านปราณีในการกระทำผิดบางเรื่องมากกว่า
แต่จุฬาลวกรณ์มหาวิทยาลัยไม่ใช่สาธารณะสมบัติค่ะ
น่าจะไปขายกันบนราง BTS ไปเลย
เอาแบบตลาดร่มหุบหนะ……รถไฟฟ้ามาก็เก็บ
รถไฟฟ้า ไปก็ ขายกันต่อ สนุกทั้งคนซื้อ สนุกทั้งคนขาย
จะได้ไม่เสียชื่อ ตามใจคือไทยแท้…………………
ผมไปสยามเมื่อวานนี้
เห็นแผงลอย รถเข็น ย้ายลงไปขายบนถนนครับ
ผมว่าอันตรายมาก ทั้งคนขายและคนซื้อ
อยากทราบว่า พื้นที่ถนนอยู่ในความรับผิดชอบของหน่วยงานไหน
ช่วยดูแลด้วย
ต้องให้ชัดเจนระหว่าง "ทรัพย์สินของสาธารณะเพื่อการใช้ประโยชน์" "การใช้ประโยชน์จากทรัพย์สินสาธารณะ"
พี่ข้างบ้านผม ขับวินที่นั่นมาสิบกว่าปี
ที่นั่น เป็นแหล่งเงินแหล่งทอง มีสีมาเกี่ยว ทีเอี่ยว มีนอก มีใน
ที่นั่นมีสงครามกันเนืองๆ การเมืองกันแบบจัดหนัก…จัดเบา
เหตุการณ์ที่รุนแรง ช่วงม๊อบเผาเมือง…บางจุดก็ไม่ใช่ฝีมือม๊อบ…วงเหล้าวินเขาว่างั้น
มีของขายมันก็ดีครึกครื้นดี ผมก็ชอบ
แต่สมัยผมเรียน มันครึกครื้นกว่านี้อีก ครึกครื้นเสียจน หาทางเดินไปไม่ไ่ด้
เวลาแม่ค้าเจ้าใหม่ๆ มีของแปลกๆมา คนจะมามุงดูจนเต็มฟุตบาธ
ผมว่าจัดระเบียบหน่อยก็ดีนะ
แล้วที่ของจุฬาจะเป็นกรรมสิทธิ์ของประชาชนไทยได้อย่างไร
งั้นกรรมสิทธิ์ที่ดินบ้าน จขกท ก็เป็นกรรมสิทธิ์ของประชาชนด้วยสิครับ
"ให้คนจนได้ขายของ" ————— ไปดูคนขายสิ ดูแล้วจนที่ไหน มีแต่เด็กๆวัยรุ่น มีตังค์ทั้งนั้นแหละ อยากขายของหารายได้มากกว่า ดูแล้วไม่ค่อยจะจนหรอก……
ทำแบบนี้ ไม่เคารพ กฎเกณฑ์สังคม ทางเท้ายังจะรั้นขายของให้ได้ คนเดินก็เบียดเสียดจนเกิดการกรีดกระเป๋า ทรัพย์สินเสียหาย ใครจะรับผิดชอบ
ในแง่การค้า……ตัวเองเสียค่าเช่าวันละร้อย คนในสยามเสียค่าเช่ากันเป็นแสนๆๆๆ คนข้างในเค้าขายกันไม่ได้ เพราะลูกค้าชอบออกมาซื้อข้างนอก บอกว่าถูกกว่า (ก็ใช่ เพราะแทบไม่มีต้นทุนไรเลย)
เฮ้ออออ….นี่แหละ คนชอบรั้น ชอบเอาตัวเองเป็นใหญ่ แล้วต่อไป บ้านเมืองจะเป็นยังไงงง….
ปรกติแล้ว บนฟุตบาท จะเป็นอำนาจของเทศกิจ พอลงไปเหยียบพื้นถนนแล้ว ก็จะเป็นอำนาจของตำรวจจราจร นะครับ เค้าแบ่งเขตกันที่ขอบฟุตบาท
ทั้งบนฟุตบาท ทั้งบนถนน จ่ายแล้วก็ตั้งได้ ซะละครับเมืองไทย
ง่าย ๆ ไม่ซื้อ ไม่อุดหนุน ถ้าคุณคิดว่า พวกนี้สร้างความรำคาญและเอาเปรียบสังคม …
ซึ่งผม รำคาญ และ เอาทางเดินไปค้าขาย ทำไมไม่ขายในที่ ให้ขาย
งั้น พรุ่งนี้ จะไปขายบ้างสักแผง จะได้ไหมล่ะ
พูดเอาแต่ได้ … ไม่ไปขายกลางถนน พระราม 1 หรือ แยกปทุมวันหละ…ถ้าแน่จริง
ไม่อุดหนุน ไม่อุดหนุน ไม่อุดหนุน …. พวกมัน
ผมว่า สรรพากร น่าจะทำงานได้แล้วนะ
ไปจัดเก็บภาษี เงินได้ ได้แล้ว ไม่งั้นผมจะร้องเรียนไปแน่…
เดี๋ยวผมจะส่งหนังสือไปแจ้งกรมสรรพกร ครับ ให้ดูแลรายได้ ของแม่ค้าพวกนี้ด้วย แถวบ้าน ขายก๊วยเตี๋ยวในบ้าน มันยังมาขอเก็บภาษีเงินได้เลย
อยากตะโกนดังๆว่ากรูไม่มีที่เดินโว้ยยยยยยยย
ที่ตรงนั้นและที่ทางเดินตรงไหน มันก็คือ ทางเดินของประชาชนคนไทย ไม่ใช่ที่ขายของทำมาหากิน เบื่อมาก เอาทางเดินเท้ามาขายของ คนต้องมาเดินบนถนน ป้ายรถเมล์หายไป คนต้องมายืนรอรถบนถนน เลนถนนหายไป เพราะรถจอด รถติดให้คนซื้่อขายของกัน รำคาญมากๆ พวกบ้าซื้อก็ซื้อกัน ไม่ได้มีความคิดเลย
ในการกระทำที่ดูว่าผิด คนขายของเขาทำเองไม่ได้ครับ ส่วนมากแล้วมาจาก จนท. รับผลประโยชน์แล้วก็ปล่อยให้ทำ 90 %
อีก 10 % ก็คือในส่วนที่ จนท. ดูแลไม่ถึงและไม่เห็น ยกตัวอย่าง
ผับเปิดเกินเวลา
ร้านคาราโอเกะเปิดเพลงเสียงดัง
คนก่อสร้างบ้านและต่อเติมผิดกฏหมาย
อู่ซ่อมสีรถพ่นสีมีกลิ่นเหม็นทินเนอร์ ไม่มีห้องพ่นสีกำจัดละอองสี
บ้านก่อสร้างรั้วชิดถนนไม่เว้นระยะให้คนเดิน
เดือดร้อนกับบ้านข้างเคียงแจ้ง ตร. แล้วแต่บ้านข้างเคียงรู้จักกับ ตร.
รถตู้ชอบจอดแช่ที่ป้ายรถเมล์ พอคนจะขึ้นรถเมล์ต้องเดินลงไปตรงถนน
ยังมี………
อีกมาก………..
………………..
………………..
สรุป จขกท Fail
ดูหน้ารามเป็นตัวอย่างสิ คนต้องมาเดินบนถนน อนาจจิต
แค่ฟุตบาทสำหรับคนเดินยังลำบากต้องลงเดินบนถนนเป็นเรื่องจริง
แล้วความหวังที่จะให้ประหยัดพลังงาน ลดมลพิษ ให้มีทางสำหรับจักรยาน
ถ้าไปเกิดใหม่ก็ยังไม่มีโอกาสได้
จากความเห็นของ จขกท เอาจริงๆนะครับ ผมว่าคุณมีแนวความคิดแปลกๆจากคนทั่วไปในสังคม!! และแปลกแบบที่มองทางมุมมองใดก็ตามไม่น่าจะถูก คงจะถูกในแง่สนองความต้องการของตัวเองซะมากกว่า
ในแง่กฎหมายก็ผิดเต็มประตู ทางเท้าถือเป็นทางสาธารณะไม่ใช่ที่ขายของ แต่่บริวเณสยามสแควร์คือพื้นที่ทรัพย์สิน จุฬา จุฬาไม่ใช่ของสาธารณะนะครับ ในแง่กฎหมายคือนิติบุคคล ยิ่งเค้ามีการจัดตั้งสำนักงานจัดการทรัพย์สิน ยิ่งแสดงให้เห็นถึงความนิติบุคคลอย่างแท้จริง
รู้ไว้ด้วยครับทางเท้าสยามคือทรัพย์สินจุฬาไม่ใช่ของ กทม คงรู้มาผิดๆหล่ะสิ และถนนพญาไทที่คุณใช้ตั้งแต่แยกปทุมวันถึงแยกสามย่านคือที่ดินจุฬานะครับ กรรมสิทธิ์จุฬาทั้งหมด รวมถึงทางเท้ายาวไปจนถึงสามย่าน ด้วยเหตุนี้ทำให้เราเห็นจุฬามีสองฝั่งหลักๆเพราะมีการผ่าถนนกลางมหาวิทยาลัย จงทราบไว้ด้วยเผื่อจะไม่ทราบ
กรรมสิทธิ์จุฬา ทรัพย์สินจุฬา ตกลงแล้วพวกคุณได้อะไรบ้าง ซื้อของแพง แล้วค่าที่จุฬาที่เก็บอยู่เงินไปอยู่ไหนหมด ร้านก็เปิดเต็มมาเป็น 20-30 ปีแล้วเท่าที่จำความได้ คนทั่วไปไม่ได้อะไรเลย ความคิดเห็นของผมมันไม่แปลกหรอกแล้วจะให้คนที่ค้าขายที่ทางเท้าจะให้ไปขายที่ไหน แล้วจริงๆทางเท้าก็ยังเดินได้ดีอยู่อย่าพูดเกินจริง ผมว่าให้คนมีอาชีพมีงานทำมีความสำคัญกว่านะ ส่วนจุฬาถ้าไม่ใช่ของคนทั่วไปก็มีค่าเท่ากับบริษัทเอกชนบริษัทหนึ่งซึ่งเอาที่ของราชการในอดีตมาใช่ทำมาหากินเหมือนกัน ไม่เว้นแม้แต่ที่ฟุตบาตเลยหรือ
ส่วนเรื่องที่ดินจุฬานั้น แต่เดิมเป็นที่ดินพระคลังข้างที่ แล้วได้รับพระราชทาน ฉะนั้นจุฬาเองมีการออกซึ่งกฎษฎีกาต่างๆที่เกี่ยวข้องกับทรัพย์สินตัวเอง ทั้งในแง่แบ่งโซนในกานเป็นเขตพาณิชย์ เขตการศึกษา สถานที่ราชการบริเวณแถบนั้นหลายแห่งล้วนเช่าที่ดินในราคาถูกมากจากจุฬา รวมถึงสนามกีฬาแห่งชาติด้วย โซนการค้าของจุฬาที่พอจะสร้างรายได้ก็มีแค่สยามสแควร์ มาบุญครอง และจามจุรีสแควร์ นอกนั้นบริเวณสามย่านไม่ได้สร้างรายได้ที่สูงนัก การที่จุฬาแบ่งโซนเพื่อพาณิชย์นั้น แต่เดิมคงเป็นตามพระราชประสงค์บางประการที่รัชกาลที่6และเสนาบดีบางท่านในสมัยนั้นกงวลในเรื่องการบริหารมหาวิทยาลัยที่เราจะปฎิเสธไม่ได้ว่า เงินเป็นปัจจัยสำคัญ ด้วยเหตุนี้จึงได้พระราชที่ดิน 1309ไร่ แก่จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยเป็นสมบัติที่มีค่าที่สุดชิ้นหนึ่งที่พระมหากษัตริย์ทรงพระราชทานเพื่อโอกาสของคนไทย โดยไม่ได้เลือกชั้นวรรณะ แต่อยู่ที่สติปัญญาความสามารถ ถ้าเคยอ่านพระราชดำรัสในรัชกาลที่5ก็พอจะเข้าใจ
“… เมื่อได้กล่าวถึงโรงเรียนนี้ว่า จะเป็นการสงเคราะห์แต่ตระกูลเจ้านายดั่งนี้ ใช่ว่าจะละลืมตระกูลข้าราชการและราษฎรเสียเมื่อไร โรงเรียนที่มีอยู่แล้วและที่จะตั้งขึ้นต่อไปภายหน้าโดยมากได้คิดจัดการ โดยอุตส่าห์เต็มกำลังที่จะให้เป็นการเรียบร้อยพร้อมเพรียงเหมือนอย่างโรงเรียนนี้ และจะคิดให้แพร่หลายกว้างขวางเป็นที่คนเรียนได้มากขึ้นกว่าแต่ก่อน ทั้งจะมีโรงเรียนวิชาอย่างสูงขึ้นไปอีก ซึ่งได้กำลังคิดจัดอยู่บัดนี้เจ้านาย ราชตระกูล ตั้งแต่ลูกฉันเป็นต้นลงไป ตลอดถึงราษฎรที่ต่ำที่สุด จะให้ได้มีโอกาสเล่าเรียนได้เสมอกัน ไม่ว่าเจ้า ว่าขุนนาง ว่าไพร่ เพราะฉะนั้นจึ่งขอบอกได้ว่าการเล่าเรียนในบ้านเมืองเรานี้จะเป็นข้อสำคัญที่หนึ่ง ซึ่งฉันจะอุตส่าห์จัดขึ้นให้เจริญจงได้ ”
พระราชดำรัสในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
วันที่ ๒๗ มีนาคม พุทธศักราช ๒๔๒๗
แต่ที่ดินและตึกราของจุฬาก็เป็นของจุฬาในนามนิติบุคคล หาใช่ของประชาชนทั่วไป กฎก็เป็นกฎครับ ถ้าอย่างนั้น ผมอยากใช้สถานที่ในจุฬาในยามวิกาลกระทำการต่างๆตามใจตัวเองได้หรือ? ในเมื่อเป็นเจ้าของที่ย่อมมีสิทธิ์ทุกประการที่จะกระทำสิ่งใดตามที่ต้องการ และแม่ค้าเหล่านั้นก็มิได้ทำถูกกฎหมายเสียด้วยสิ จ่ายสินบนให้เทศกิจ ขายของบนทางเดินเท้าซึ่งเป็นสาธารณะสมบัติที่จุฬาจัดไว้ให้คนทั่วไปใช้ หาใช่บิดามารดรของเทศกิจยกเป็นสมบัติสืบต่อมาแล้วมาเก็บส่วยไม่ อะไรถูกผิดแยกแยะให้เป็นหน่อยสิครับ ของถูกใครก็ชอบ แต่อะไรถูกผิดก็ต้องว่าไปตามนั้น คนคิดเหมือนคุณถ้ายิ่งมีมากในสังคม ต่อไปนิติรัฐบ้านเราคงจะไม่มี เพราะต่างก็ตัวก รู ของ ก รู ก รู อยากซื้อต้องยอมให้ขายประมาณนั้น
อนาจจิต!!!!!!
คุณนี่เข้าใจอะไรยากจริงๆ ฟุตบาทใครเค้าเอาไปทำมาหารับประทานกัน จุฬาก็ไม่ได้เอาไปทำมาหากิน ประเด็นมันอยู่ตรงที่ว่า ขายของทางเท้าแล้วไม่มีที่เดิน!!! และมันไม่เป็นระเบียบ ไม่ใช่คำกล่าวเกินจริง ก็คงมีแต่พวกบ้าของถูกอย่างพวกคุณนั่นแหละที่ไม่ประสีประสาอะไร ทางเดินมันมีซะที่ไหน ขายของสองข้างทางเดินเหลือนิดเดียว ไหนไอ้คนเลือกของ คนเดิน แล้วคนอื่นจะสัญจรในลักษรณะใด ผมใช้ชีวิตอยู่แถวนั้นมากกว่าคุณเหยียบสยามเพื่อไปชอปปิ้งเสียอีก!! ทุกวันนี้มีแต่ต้องอ้อมไปหลังดิจิตอลเกตเวย์ แล้วขึ้นไปทางเชื่อมBTS อีกอย่างสยามสแควร์ก็แค่ตัววเลือกๆหนึ่งในการชอปปิ้ง เค้าไม่ได้บังคับหนิครับว่าคุณต้องมา อยากได้ของถูกที่อื่นก็มีถมไป คุณจะเอาจตุจักรซึ่งมองในแง่ที่ดินแล้วก็เทียบไม่ได้ เพราะสยามคือหนึ่งในใจกลางกรุงเทพที่สามารถไปได้หลายที่ มันก็เป็นไปตามระบบกลไกทางเศรษฐกิจ อย่างหอพักแถวราชเทวีพญาไท มีถูกๆเยอะเหมือนแถวรามหรอครับ? ปัจจัยของความเจริญก็มีส่วน ทำไมไม่คิดบ้าง
เงินที่จุฬาเก็บนั้น แต่เดิมไม่ใช่เงินอะไรมากมาย เพราะมีความซับซ้อนหลายอย่าง เช่น นายAมาทำสัญญากับจุฬา แล้วนายAก็เอาไปปล่อยเช่าต่อ มันเป็นทอดๆนะครับ ซึ่งรายได้จริงๆไม่ได้มากอย่างที่คิด แต่มันไปตกกับพวกที่เล่นผลประโยชน์ในลักษณะแบบนี้ ซึ่งต่อมาเริ่มมีการจัดการในสมัยที่คุณหญิงสุชาดา กีรนันท์เป็นอธิการ ช่วงนั้นทำให้ผู้ค้าที่เสียผลประโยชน์ออกมาต้าน ฟ้องศาลปกครองก็แล้ว สุดท้ายก็แพ้หมด
ส่วนเรื่องที่จุฬาเอาที่ดินไปทำมาหากิน กรุณาเข้าใจให้ถูกเสียด้วย ถ้าไม่ทราบจริงอย่าพูดพร่อยๆ กรุณาไปอ่าน คห ก่อนหน้านี้ แล้วจะทราบว่า เค้ามีการจัดแบ่งโซนมาตั้งนานแล้ว รายได้พวกนี้ก็ไปใช้จ่ายกิจการของมหาวิทยาลัย อย่าคิดสิครับว่าจุฬาได้เงินอุดหนุนจากรัฐมากมาย ยังมีหลายมหาวิทยาลัยที่ได้มากกว่า อาทิเช่น มหิดล แค่ที่รัฐอุดหนุนมานั้นจ่ายแค่เงินเดือนอาจารย์ ค่าน้ำค่าๆฟก็ยังจะไม่พอ
คิดง่ายๆสิครับ กรณีของ รพ จุฬา คุณทราบหรือไม่ว่า ติดหนี้ค่าสาธารนูปโภคเท่าไหร่? ค่าใช้จ่ายไม่ได้น้อย แต่รัฐให้มาไม่กี่พันล้าน อย่าลืมสิครับ การวิจัย การต่อยอดองค์ความรู้ การพัฒนาหลายๆด้านล้วนจำเป็นต้องมีปัจจัยเข้ามามีส่วนทั้งสิ้น
ส่วนพวกขายของที่คุณสงสารนั้น เอาเข้าจริงฐานะก็ไม่ได้จนอะไรมากมาย บางคนเป็นนักศึกษา แม่ค้ามีรถส่วนบุคคล ทำไมถึงเช่าที่ให้มันเป็นกิจเป็นการอย่างที่ชาวบ้านเค้าทำไม่ได้หล่ะ? แล้วคนที่เค้าขายของเช่าที่ถูกต้อง แล้วต้องเสียภาษีให้รัฐ กับพวกที่แผงลอยจ่ายส่วยให้เทศกิจ แต่ภาษีไม่เสีย ไม่เห็นแก่ตัวกว่าหรือ? ทำอะไรก็ให้ถูกต้องหน่อยสิ มันก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จุฬาเค้าต้องออกมาจัดการ เพราะจุฬาก็ได้ประโยชน์จากคนขายในสยาม แล้วอยู่มา ข้างในขายไม่ได้ เพราะคนซื้อข้างนอกหมด เพราะต้นทุนต่ำเนื่องจากไม่เสียค่าเช่าที่ มันแฟร์สำหรับแม่ค้าข้างในมั้ยครับ? ประชาชนเองถ้าคุณคิดว่ามันแพงมากนัก ก็ไปหาที่มันถูกกว่าสิ สะพานพุทธ จตุจักร หรือที่ไหนก็ตามที่คุณคิดว่ามันถูก ไม่มีใครไปผูกมัดคุณนี่ครับว่าต้องที่สยาม จุฬาเค้าเป็นเจ้าของที่ย่อมมีสิทธิ์เด็ดขาดทุกประการ
อ่าน คห. ของ จขกท. แล้ว
ไม่น่าเื่ชื่อว่า อายุ 43 จริงๆ
จุฬาไม่ใช่ของสาธารณะประโยชน์ คุณจะไปสนใจทำไมว่าเค้าได้เท่าไหร่
เหมือนที่ผมบอกแหละ ที่ดินบ้านคุณเมื่อก่อนก็เป็นของหลวง
ผมขอไปขายของหน้าบ้านคุณได้ัมั้ย ขอเอาขยะไปทิ้งหน้าบ้านคุณได้ัมั้ย
อายุเป็นเพียงตัวเลขค่ะ คำว่าแก่กะโหลกกะลา ยังมีให้เห็นอยู่จริงๆ ประเทศเราถึงพัฒนาได้อยู่แค่นี้ เพราะจิตสำนึกของคนยังต่ำอยู่มากๆ
ถึงไม่ใช่ที่ของจุฬา เป็นที่ของสาธษรณะ
แต่ผลประโยชน์ไปตกกับคนบางกลุ่มที่ไม่ใช่สาธารณะแทน
แบบนี้ถึงจะถูกเหรอ
จ่ายค่าต๋งถูกๆ ตั้งร้านขายบนฟุตบาธ ขายดิบขายดี
จ่ายค่าห้องแพงๆ เปิดร้านในที่ตนเอง ไม่เดือดร้อนคนอื่น
ถนัดกันนักเรื่องไม่ดีๆ เนี่ย
แผงลอยมีได้ แต่อยากให้ทำอย่างมีระเบียบคล้ายเมืองนอกเมืองนาบางแห่ง
ของเขาก็แผงลอย แต่ทำไมมันเป็นระเบียบเรียบร้อยจัง ผิดกับเมืองไทยเจง ๆ หรือว่า เราชอบความไร้ระเบียบก็ไม่รู้นะ
บอกตรง ผมก็ซื้อนะ แต่ไปบางทีแถบจะไม่มีที่ให้เดิน กลายเป็นว่า เราต้องเสี่ยงตาย เพราะเดินบนทางเท้าฟุตบาท บ่ได้ ต้องลงไปเดินบนถนน
จริง ๆ แล้วไม่ควรขายค่ะ เพราะเกะกะทางเดิน อย่าเห็นแก่จะซื้อแต่ของถูก แต่มันทำให้ถนนหนทานไม่มีระเบียบ สกปรก
จาก คห.22
"กรรมสิทธิ์จุฬา ทรัพย์สินจุฬา ตกลงแล้วพวกคุณได้อะไรบ้าง "
>>> ทำไมเราต้องได้อะไรล่ะค่ะ ที่ไม่ใช่ของเรา ต้องอยากได้อะไรด้วยเหรอ ?
เห็นความคิดเห็นเจ้าของกระทู้แล้วเพลียใจ
เหนื่อยใจจริงๆ
ที่คุณคิดอย่างนั้น อาจเป็นเพราะมุมมองที่ยังไม่มากพอเท่านั้นเอง
ประเด็นหลักๆ โดยไม่ต้องคำนึงถึงกฏหมายหรือระเบียบใดๆ คือ ความเป็นระเบียบเรียบร้อย
ตรงนั้น ไม่ใช่ว่า ถ้ามีของขายแล้วจะเดินไม่ได้ มันพอเดินได้
เพียงแต่เราต้องคำนวณ และคำนึงถึงโอกาสในทุกๆ สถานการณ์
เช่น หากเป็นเวลาคนมาเดินซื้อของกันเยอะ การโจรกรรมก็เกิดขึ้นได้ง่ายกว่าเดิม แน่นอนว่า เกิดเหตุโจรกรรม กับเอาใจพ่อค้าแม่ค้า เป็นใครก็ต้องคำนึงถึงคนส่วนใหญ่อยู่แล้วทั้งนั้น ถ้าเกิดเหตุการณ์นี้บ่อยๆ ใครจะอยากเดิน
และจะกระทบต่อร้านค้าที่เช่าในสยามแสควร์
ที่พูดอย่างนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่เห็นใจคนยากคนจน
แต่อย่าลืมว่า คนเราเลือกได้
ไม่เลือกมาเดินสยาม เพราะเห็นว่าของแพง ก็เิดินเปิดท้ายธรรมดาดิ
แม่ค้า เขาขายที่สยามไม่ได้ ก็ขายที่อื่นก็ได้
จริงๆ ปัญหาก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร เพียงแต่เราอย่ามองอะไรให้แคบนักเลย
ยอมรับ และปรับเปลี่ยนบ้าง เพื่อประโยชน์ส่วนรวม
จขกท ในวัย 43
โง่ กฏหมาย อ่อน ประวัติศาสตร์จึงไม่รู้ว่าที่ตรงนั้นเป็นของใคร
เห็นแก่ตัว คิดว่าคงเป็น1ในพ่อค้าแผงลอยแถวนั้นแหละ พูดเอาดีเข้าตัว
ถ้ามีโอกาสไปเมืองนอกก็หัดดูบ้านอื่นเมืองอื่นที่เค้าเจริญแ้ล้ว
จะได้สงสารถูกจุด สงสารประเทศไทยดีกว่าที่มีคนแบบจขกท เต็มฟุตบาทเลย