กระเบื้องลอนคู่เป็นกระเบื้องไม่มีขอเกาะบริเวณหัวกระเบื้อง คือเป็นแผ่นบางเท่ากันๆทุกแผ่น ผู้คิดค้นจึงออกแบบขอเกาะที่เรียกกันว่า "ป.ปลา" เพื่อให้กระเบื้องเชื่อมต่อกันจากบนลงล่างเพื่อเพิ่มน้ำหนักซึ่งกันและกัน ยึดปลายแถวบนแล้วกดลงหัวกระเบื้องแถวล่าง แล้วคล้องกับแปอีกที

การยิงสกรูยึดกับแปเลยของกระเบื้องลอนคู่ เป็นการต่อยอดการใช้งานจากกระเบื้องโมเนีย แต่เนื่องจากโมเนียมีน้ำหนักมาก และด้านหลังกระเบื้องมีขอเกาะ จึงสามารถยิงได้เลย และเมื่อมุงแถวต่อไปปลายกระเบื้องจะซ้อนทับรูที่ยิง ปลายกระเบื้องโมเนียจะมีบัวดักน้ำอีก 3 ชั้นเพื่อดักน้ำเวลาฝนตกแล้วโดนลมตีย้อน

อนิจจากระเบื้องลอนคู่ไม่บัวดักน้ำตรงปลายกระเบื้องเพราะมันเป็นแผ่นบางๆเท่ากันหมด แล้วคุณพี่ช่าง(ประเทศไทย) ผู้เก่งกาจในด้านการ Adapt เอานู้นนี่นั่นมาโมใหม่ จึงเอาความสะดวกจากการติดตั้งนั้นมาใช้กับกระเบื้องลอนคู่ พอแล้วเสร็จ ฝนตก……ลมตี….ไ่ม่มีขอ ป.ปลา กดปลายกระเบื้อง กอปรกับไม่มีบัวดักน้ำ ฝนตก…ลมตี…ปลายกระเบื้องเปิด…. ก็รั่วสิครับ

ถึงแม้จะมีแหวนยาง แต่ที่น้ำมันเข้ามันไม่ได้เข้าตรงที่สกรู มันไหลย้อนไปเลย  

อย่าเอาเบ็ดตกปลาไปล่าวัวกระทิงดิ มันผิดประเภทครับ

ส่วนเรื่องที่ยางหมดสภาพ คงไม่เร็วนัก

คงต้องใช้อะครีลิคแบบที่ใช้ทาหลังคาช่วยอุด ก็ไม่รู้ว่าจะอยู่ทนได้สักกี่ปี

การใช้ขอ " ป " ไม่สวย เหล็กขอคุณภาพไม่ดี ขึ้นสนิมได้ เหล็กรองกันรั่วก็บาง ไม่มีมาตรฐาน ไม่นานก็ขึ้นสนิมได้

ใช้แบบขอเกี่ยวดีที่สุด ไม่ต้องเจาะกระเบื้อง ไม่ต้องกลัวลมพัดปลิว แต่การติดตั้งจะช้ากว่าสองแบบแรกเล็กน้อย

สโลปน้อย ต้องเน้นช่างให้บากกระเบื้องด้วย

ผลคือ ไม่นาน รั่วแล้วครับ เพราะผมว่ายางมันโดนแดด โดนฝน เสื่อมสภาพอย่างรวดร็ว

ตอนนี้รื้อหลังคากระเบื้องออกหมดเลยแล้วเปลี่ยนเป็น metal sheet ทั้งหมด
ต่อไปก็ถึงเวลาลุ้นดูว่า ฝนตกแลวจะดังมั้ย
แต่เรื่องตะปูเกลียว ช่างที่มาเปลี่ยนหลังคาบอกว่า ไม่เคยเจอ ใครเค้ายิงลอนล่างกัน