ผมไม่รู้จะตั้งต้องไหน แต่ชอบอ่านอยู่ห้องนี้เลยอยากพูดถึงเรื่องโฆษณาบ้านเรา
อย่างแรกนะครับ สีเช็ดล้าง หรือทำความสะอาดตัวเองได้ อันนี้ไม่ค่อยเป็นจริงครับ สีที่ผมใช้เกรดชิลล์ ใช้มาแล้วทุกค่าย เป็นแบบภายในหรือป้องกันแบตทีเรีย เช็ดได้จริงครับ แต่ทิ้งคราบพอควร ไม่เกลี้ยง ยิ่งถ้าเป็นเด็กเอาสีเทียนมาเขียนเล่นแล้วเป็นสีแบบด้าน Matt มันจะเช็ดยากมาก ต้องเอายางลบมาถูถึงจะออก ดังนั้นเรื่องสีนี่เป็นหนึ่งในโฆษณาเกินจริง
อันที่สอง กาแฟลดความอ้วน ถึงเค้าจะไม่ได้บอกว่ากาแฟของเค้าลดความอ้วน แต่โฆษณามันบ่งบอกให้เข้าใจตามนั้น ผมกินมา 2-3 กล่องแล้ว ออกกำลังกายเท่าเดิม กินข้างเท่าเดิม น้ำหนักก็ไม่ได้ลดแต่อย่างใด
อย่างที่สาม ตัวขาวอมชมพูแล้ว ตัวขาวอมชมพูแล้ว ใครกินแล้วตัวขาวอมชมพูช่วยบอกด้วยนะครับ
อย่างที่สี ยาสีฟันสำหรับฟอกสีฟัน ผมแปรงมาเป็นเดือนสีฟันยังเหลืองเท่าเดิม เพราะผมเทียบสีฟันผมกับกระปุกครีมทาผิวของแฟนในห้องน้ำ
จริงๆ ยังมีอีกหลายอย่างเลยครับ นึกยังไม่ออก ช่วยผมนึกที รัฐไม่ทำอะไรกับโฆษณาแบบนี้บ้างหรอครับ อาจจะไม่เกียวกับชายคาโดยตรง แต่ก็เกี่ยวกับประชาชนโดยอ้อมๆ
ถ้าจะเอากันจริงๆประเทศไทยคงแทบไม่มีโฆษณาเหลือเลยละครับ นี้แหละประเทศโลกที่ 3
นึกได้อีกอย่างคือ
พวกพิซซ่า หน้าเยอะมาก แต่ที่จริงนิดเดียว
ในโฆษณา มีข้อความเล็กๆๆๆๆ ว่าเพื่อใช้สำหรับโฆษณาเท่านั้น
อะไรประมาณนี้แหละ เล็กมากอ่านไม่ทัน
แล้วทำไมเราต้องเชื่อโฆษณา???
การโฆษณาที่เป็นเท็จมีความผิด
แต่โฆษณาที่เกินจริงที่ผู้บริโภคดูแล้วไม่เชื่อหรือหรือรู้แล้วว่าเป็นไปไม่ได้สามารถออกโฆษณาได้ครับ
ผงซักฟอก ครับ ผ้าเหลืองขนาดนั้นซักทีขาวจั๊วะ
ต้องรู้จักสังเกต…และรู้ให้เท่าทัน
เมื่อวานไปกินข้าวที่ Food Court ในห้างดังแถวแจ้งวัฒนะ จะมีโมเดลอาหารตัวอย่างเป็นก๋วยเตี๋ยวสุโขทัย ทั้งเยอะทั้งน่ากินเต็มชามเรย แต่ของจริงเทใส่ปากทีเดียวก็หมดแล้วอ่ะ เซ็งจิต แต่รู้อยู่แล้วละว่าจะเป็นแบบนี้ ได้แต่แอบเซ็ง…
นึกถึงโฆษณาบ้าน บ้านที่ขายก่อนสร้าง หรือยังสร้างไม่เสร็จ
ตอนไปดู จอง ในแบบสวยมาก มีสวน มีสนามหญ้า แต่ใครจองไป ถ้าเหมือนก็โชคดี บางทีนอกจากไม่ค่อยเหมือน แถมบรรยากาศหนักกว่าเดิมอีก