ส่วนตึกแถวถัดไปอีกผู้จัดสรรหนึ่งมี 7 ชั้น
ไม่มีชั้นลอยในแบบแปลนจะต้องมี
ส่วนที่กันไว้เป็นที่จอดรถด้วย

เดิมที ตึกแถวกว้าง ๓ เมตร ลึก ๖ เมตร ไม่มีที่ว่างหลังตึกก็สร้างได้

ข้อบัญญัติก็ปรับปรุงให้เหมาะสมกับประโยชน์ใช้สอย

จะทำชั้นล่างสูง ๓.๕ เมตร ก็ได้ แต่ขายยากเพราะสามารถสร้างให้ชั้นล่างสูงสัก ๕.๒ เมตรก็ได้

สูงขนาดนั้น เป็นปัญหาเรื่องบันได จึงกำหนดให้ทำชั้นลอยได้ เพื่อลดความยาวบันไดและเพิ่มประโยชน์ใช้สอย

ตอนแรกก็ให้ทำชั้นลอยได้ร้อยละ ๒๕ แต่ภายหลังปรับให้ทำได้ร้อยละ ๔๐

ขนาดนั้น บางคนยังแอบต่อชั้นลอยเต็มห้องเลย ซึ่งเป็นปัญหาต่อสุขอนามัยเพราะมันอึดอัดไม่โปร่ง

ราชการทำตามกฎระเบียบ ข้อบัญญัติมีคณะกรรมการจากหน่วยงานต่างๆ กำหนดขึ้นแล้วออกใช้ตามกฎหมายควบคุมอาคาร ไม่ได้เลี่ยงกฎหมายข้อใดเลย

แต่มีคนพยายามเลี่ยงกฎหมายเอง แล้วบอกว่าเขาทำกันทั้งบ้านทั้งเมือง

อ้างแบบขับรถฝ่าไฟแดงเลย

เพราะถ้าอาคารไหน สูงมากกว่า 4 ชั้น ต้องมีลิฟท
แต่ตึกแถวบ้านเรา
ชั้น 1
ชั้นลอย
ชั้น 2
ชั้น 3
ชั้น 4 (มีครึ่งเดียว)
ดาดฟ้า

รวมๆ มัน 6 ระดับเข้าไปแล้วครับ
แต่จดทะเบียนซื้อขายกันจริงๆก็แค่ 3.75 ชั้นเอง

รวมๆกัน แล้ว มันน่าจะทำชั้นเพิ่มได้ โดยไม่ผิดข้อบังคับเรื่องจำนวนชั้น

ก็เลยเป็นที่มาของชั้นลอยตามตึกแถว

แต่ในปัจจุบัน ความสูงของอาคารคนนิยมให้สูงขึ้นกว่ายุคเก่า ซึ่งเป็นผลมาจากคน
ไทยเราสูงขึ้น (หรือเปล่า)

ชั้นลอย จึงได้รับความนิยมน้อยลง

มีชั้นลอยแล้วดีตรงที่ว่า ทำให้ห้อง 1 มีเพดานสูงมาก โอ่โถง สบาย