อยากรู้เหตุผลของคนที่เป็นลูกคนเดียว แล้วออกไปซื้อบ้านของตัวเองต่างหากแยกจากพ่อแม่อะค่ะ ทำไมถึงแยกตัวออกไปคะ เพราะยังไงสุดท้ายบ้านพ่อแม่ก็ต้องตกเป็นของเรา
คือ…….เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ แล้วกำลังคิดจะมีครอบครัว บ้านพ่อแม่ที่เราอยู่เป็นบ้านเดี่ยวอยู่แล้ว แต่พ่อแม่เราอยากให้เราแยกไปซื้อบ้านอยู่กับแฟนต่างหากค่ะ แถมจะให้ซื้อบ้านเดี่ยวอีก -*- ตอนนี้เลยกำลังพยายามหาเหตุผลให้กับตัวเองอยู่ค่ะ
พ่อแม่คงกลัวอึดอัดมั้งครับ
บางทีการให้ผู้ชายแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง มันก็พูดยากนะครับ
เรื่องมันก็จะเยอะด้วย ตัวคุณคงไม่เท่าไหร่ เพราะยังไงก็พ่อแม่
แต่แฟนคุณคงไม่สะดวกใจหรอก พ่อแม่คุณอาจเห็นจุดนี้ก็ได้
พ่อแม่ก็คงต้องการความเป็นส่วนตัวมังครับ จะได้มีเวลาจู๋จี๋กันตามประสา…
ถ้ามีกำลังทรัพย์แยกออกไปก็ดีแล้วครับ ไว้พ่อแม่แก่ลงเมื่อไหร่ค่อยกลับมาดูแล มาอยู่กับพ่อแม่เมื่อไหร่ก็ค่อยขายบ้านที่ซื้อไว้ซะก็ยังได้
พ่อแม่คุณเค้าอาจจะมองความสามารถผู้ชายมากกว่า
อีกอย่าง พ่อแม่คุณ อาจจะไม่ชอบให้คนอื่นมาอยู่ในบ้าน หรือ ไม่อยากให้ลูกเขยอึดอัดที่เข้ามาอยู่บ้านเดียวกัน แยกบ้านดีกว่า มีความเป้นส่วนตัวมากขึ้นด้วย
แนะนำว่าถ้าคณไม่อยากไปไกลจากพ่อแม่ คุณควรหาซื้อบ้านที่อยู่ใกล้บ้านพ่อแม่ ซึ่งอาจจะเป็นหมู่บ้านเดียวกัน ที่เป็นบ้านเดี่ยว อยู่ใกล้กัน คุณจะสะดวกมากกว่า ถ้ามีลูกคุณอาจจะอาศัยให้พ่อแม่เป็นหัวเป็นตาได้ พึ่งพากันได้
ผมลูกคนเดียวก็แยกครับ เพราะบ้านพ่อแม่อยู่ต่างจังหวัด 555
ก็หาบ้านใกล้กันก็ได้ครับ ยิ่งช่วยออกเงินให้นี่ยิ่งดี เพราะบ้านผม
พ่อกับแม่ก็ช่วยหลายอย่างเหมือนกันครับ (ข้อดีของลูกคนเดียว)
ปัญหาที่พบคือ อนาคตคงต้องแบ่งเวลาไปคอยดูบ้านที่ ตจว.ด้วยครับ
ไม่อยากขายครับ
ถ้าไม่ได้มีปัญหาระหว่างว่าที่ลูกเขยกับ พ่อแม่ ก็คงเป็นเรื่องไม่ชินที่จะมีคนเพิ่มในบ้าน อีกอย่างครอบครัวจะไม่ใช่แค่คุณกับแฟน แต่อีกหน่อยก็จะมีลูกๆคุณอีก การเตรียมหาที่อยู่ของครอบครัวตัวเองน่าจะดีกว่า มีทรัพย์สินเพิ่มไว้มากๆก็เป็นเรื่องดีอยู่แล้ว
1 คงไม่อยากมีปัญหาครับ
2 ชอบความเป็นส่วนตัวครับ
3 มองในแง่การลงทุนครับ
คงราว นั้นครับ
ลองถามพ่อกับแม่ ตรง ๆ ดีกว่าครับ … ดีกว่าการคาดเดา ลูกถามเอง พ่อแม่น่าจะตอบได้ไม่ยาก
น่าจะมีเหตุผลอยู่ .. ถ้าเป็นตัวผมเองมีลูกคนเดียว หรือหลายคน ก็สนับสนุนให้ลูกหาซื้อบ้าน ถ้าลูกมีกำลังพอครับ เนื่องจาก
1. เป็นการออมไปในตัว เป็นทางเลือกในอนาคตสำหรับลูก
2. การอยู่กับพ่อแม่ หรือญาติผู้ใหญ่ของฝ่ายใด ฝ่ายหนึ่ง จะทำให้อีกคนอึดอัด วางตัวลำบากครับ เช่น เวลาผมไปนอนบ้านแม่ยาย … ผมต้องตื่นเช้าตลอดตามแฟน โดยปกติแล้ววันหยุดแล้วผมต้องตื่นตะวันสายโด่ง ถ้าต้องตื่นเช้าทุกวัน นี่แย่แน่ ๆ ครับ 55 พอเป็นบ้านตัวเองแล้วเนี่ย … มันเหมือนเราทำอะไรก็ได้นี่บ้านเรา อย่างมากก็แค่โดนคุณภรรยาบ่น 55 ตื่นสาย นอนดึก ดูหนังซอมบี้ เล่นเกม กินข้าวไมเป็นเวลา ฯลฯ ถ้าแม่ยายมาค้างบ้าน หรือเราไปค้างบ้านเขา นาน ๆ ที ก็ไม่เป็นไรครับ
คุยกันตรงๆ ดีๆ ไปเลยครับ
ท่านไม่ใช่ใครอื่นซะหน่อย
เราไม่ใช่ลูกคนเดียวนะคะ แต่บ้านเราพี่ๆรวมทั้งเราก็แยกบ้านออกมาค่ะ
โดยหาบ้านที่อยู่ระแวกเดิม เรียกได้ว่าติดกันเลยล่ะค่ะ ยังดูแลกันได้ใกล้ชิดเหมือนเดิม
เพราะทุกครอบครัวก็ต้องเติบโตและก็ต้องการความเป็นส่วนตัว ที่สำคัญป้องกันปัญหาที่อาจเกิดตามมาด้วย ทำนองมากคนก็มากความค่ะ
ที่สำคัญแม่เราเค้าก็บอกว่าเค้าอยากมีความเป็นส่วนตัวบ้าง อยากทำอะไรก็ทำ ไม่ทำก็ไม่ทำ จะนั่งๆนอนๆสวดมนต์ไหว้พระทั้งวันก็ไม่ต้องมาคอยเกรงใจใคร
ไม่ใช่ว่าเห็นเค้าแก่แล้วจะมานึกเอาเองว่าจะยังไงก็ได้ (แม่เป็นตัวของตัวมาก หุหุ)
แล้วอีกอย่างเราว่าบ้านพ่อแม่ ยังไงก็เป็นบ้านของท่านน่ะค่ะ จนกว่าจะถึงวันที่จะยกให้ลูกแล้วจริงๆนั่นแหละ
ท่านอาจมองว่าอยากให้คุณได้มีบ้านเป็นของตัวเองก่อนเพื่อความมั่นคงในตอนนี้ ส่วนบ้านพ่อแม่ยังไงเดี๋ยวท่านก็ต้องยกให้คุณอยู่แล้ว
คงคิดว่า ถ้าอยู่รวมกัน
อาจเกิดมีปัญหากระทบกระทั่งกัน
แล้วค่อยย้ายออก จะมองหน้ากันลำบาก
เราเองก็คิดแบบนี้
เราเตรียมซื้อบ้านให้ลูกคนละหลัง อยู่ในมบ.เดียวกัน
ตอนแก่ จะได้เดินไปเยี่ยมลูก-หลาน ไม่ลำบาก
คุณคิดเหมือนน้องผมเลยครับ จะลำบากไปหาเอาใหม่ทำไมเดี๋ยวของพ่อแม่ก็เป็นของเราอยู่ดี
ถ้ามีกำลังทำเองได้ แทนที่จะรอให้คนอื่นยกของๆเค้ามาให้เรา ไม่คิดที่จะหาของที่เป็นของตัวเองแท้ๆไว้มั่งหรือครับ
อ่านของคุณแล้ว เราคิดว่าพ่อแม่ก็อาจจะอยากมีความเป็นส่วนตัวมังคะ
แต่สำหรับเรา เราเป็นลูกคนโต (มีน้องสาว) และไม่มีใครคิดจะแยกบ้านไปไหน ทั้งที่บ้านก็ไม่ใหญ่ เพราะว่าเรากละน้องสาวยังโสดค่ะ อิอิ เลยจะอยุ่กับพ่อแม่ไปเรื่อย ๆ ค่ะ ไม่แยกไปไหน ถ้ามีครอบครัก็คงจะแยกไปค่ะ แต่ยังไม่คิดจะมีใครอะ เลยตั้งใจจะอยู่กับพ่อแม่ค่ะ
เราว่าการที่จะแยกออกไป มันอยู่ที่ว่าต้องการขยายครอบครัว ขยายบ้านไหม มากกว่าที่จะเป็นลูกคนเดียวหรือลูกหลายคน
ขอบคุณทุกท่านที่ช่วยให้ความเห็นมากๆเลยค่ะ
เราเองจริงๆก็อยากมีบ้านของตัวเอง แต่ติดปัญหาหลายอย่าง เรื่องเงินก็เรื่องหนึ่ง เรื่องความสะดวกก็เรื่องนึง ถ้าแยกออกไป ก็ต้องมีค่าใช้จ่ายเพิ่ม เราอยู่บ้านทำงานบ้านเองทั้งหมด ทำกับข้าวเองแทบทุกมื้อ แค่คิดว่าต้องทำงานบ้านพวกนี้ 2 บ้านก็สยองแล้วค่ะ(หรืออาจจะ 3 รวมบ้านพ่อแม่ของว่าที่สามีด้วย) แล้วไหนจะค่าน้ำมันรถที่ต้องไปๆมาๆ เพราะเราทำงานอิสระที่บ้าน ถึงย้ายออกไปยังไงก็ต้องขับรถกลับมาทำงานที่บ้านอยู่ดี
แล้วแถวๆบ้านเรานี่ บ้านเดี่ยวราคาต่ำๆก็ 5-6 ล้านแล้ว เรากับแฟน คิดแล้วว่ารายได้รวมกันผ่อนได้เดือนละ 20-25K เพราะเรา 2 คนต่างก็ต้องรับผิดชอบครอบครัวของตัวเอง (ลูกคนเดียวทั้งคู่ค่ะ) คิดๆแล้ว ถ้าเราซื้อบ้านนี่ เรียกว่าเดือนๆนึงไม่มีเหลือเก็บเลยค่ะ
ตอนนี้เลยเครียดๆ เอาไงดี จะไปอยู่บ้านไหนก็ไม่ได้ จะซื้อบ้านเองก็กลัวไม่รอด เครียดๆๆ จะแต่งดีไม่แต่งดี
ในฐานะของแม่ ที่มีลูกชายคนเดียว ไม่ได้ร่ำรวย แต่พอมีเงินเก็บบ้างจำนวนหนึ่ง มีรายได้ประจำคือ บำนาญ (จากการ early retire) ตอนนี้ซื้อบ้านไว้ให้ลูก จ่ายดาวน์ไป 2 ใน 3 ของราคาบ้าน ที่เหลือเอาเข้าแบงค์ มีชื่อลูกเป็นเจ้าของบ้าน เรามีเหตุผลที่ ต้องซื้อบ้านใหม่ให้ลูก ทั้งๆ ที่เขาเป็นลูกคนเดียว เพราะเราคิดว่า วันหนึ่งงเมื่อเขามีครอบครัว เราอยากให้ลูกสะไภ้เราอยู่บ้านอย่างสบายใจ อยากคิด อยากทำอะไร ในครอบครัวของเขาก็ไม่ต้องเกรงใจเรา จะรักกัน ทะเลาะกัน ตามสบาย ไม่อยากให้เขาอึดอัด ไม่มีความสุข เราเองตอนเริ่มต้นครอบครัว ก็ไม่อยู่กับฝ่ายไหนเลย (แต่เราและสามีไม่ได้เป็นลูกคนเดียวนะ) แต่บ้านใหม่กับบ้านเดิมเราอยู่ใกล้ๆกัน มีอะไรไปหากันได้สะดวก ตอนนี้รอเพียง เมื่อไหร่จะมีว่าที่ลูกสะไภ้เสียที… เฮ้อ..
พ่อกับแม่คุณ คงอยากให้คุณได้ใช้ชีวิตครอบครัว
ที่เป็นของคุณเองจริง ๆ น่ะค่ะ
จะทะเลาะ จะรักกันยังไง จะใช้ชีวิตกันยังไง
คราวนี้ก็เป็นเรื่องที่คุณจะต้องจัดการเองค่ะ
ไม่ต้องอ้างพ่ออ้างแม่กัน
อีกหน่อยคุณมีลูก ก็ต้องใช้พื้นที่เพิ่มอีกนะคะ
แยกบ้านออกมาก็ดีนะคะ เพราะมีความเป็นส่วนตัว
ในช่วงแรกอาจต้องใช้เงินเยอะนิดนึง แต่ถ้าวางแผนจัดการดี ๆ สักพักก็อยู่ตัวค่ะ
(รวมถึงการบริหารจัดการเวลาในการดูแลครอบครัวทั้งสองฝ่ายด้วยนะคะ)
ถือว่าเป็นของขวัญสำหรับชีวิตแต่งงานด้วย
ลองอยู่คอนโดก่อนดีมั้ยคะ
ยังไม่ต้องซื้อ ลองเช่าอยู่ก่อนซักปี ว่าชอบ ว่าไหมมั้ย
แล้วค่อยว่ากันไปตามสเตป
T_T
อิจฉาหลาย ๆ ท่านที่ได้มีบ้านเดี่ยวแยกออกไปจังครับ
ผมไม่ใช่ลูกคนเดียว แต่ยังต้องอยู่บ้านเดิมเพื่อช่วยธุรกิจที่บ้าน อาจคงเพราะยังไม่ได้แต่งงาน ไม่มีครอบครัว แล้วก็ไม่มีเงินเก็บของตัวเอง (เงินกงสี) เรื่องแยกตัวออกไปก็ไม่มีเหตุสนับสนุนให้ทำได้เลย
… เข้ามาดู
คุณหมีน้อยร้อยรัก เราว่าการที่ได้อยู่กับครอบครัวเป็นเรื่องที่ดีออกค่ะ ถ้าคุณยังไม่ได้มีครอบครัวของตัวเอง ได้อยู่กับครอบครัวเดิมก็ดีออก ได้ดูแลผู้ใหญ่ เราเองก็ยังโสด เลยไม่คิดที่จะแยกออกไปไหน เพราะว่าอยากอยู่กับพ่อแม่ดูแลพ่อแม่ไปเรื่อย ๆ ท่านอายุมากแล้ว ไม่รู้จะได้อยู่ด้วยกันไปอีกนานแค่ไหน
มีลูกคนเดียวค่ะ แถมเป็นลูกชายด้วย
ถ้าลูกจะมีครอบครัว ก็คงให้แยกค่ะ
ต่างคนต่างต้องการความเป็นส่วนตัว
ทั้งคนที่จะเข้ามาเป็นสะใภ้
และคนในครอบครัว
ไม่ใช่ลูกคนเดียวค่ะ แต่ขอตอบในแง่มุมของคนเป็นพ่อแม่และมีลูกนะคะ
ลูกเราถ้าโตขึ้นและมีครอบครัวก็อยากให้เขาแยกบ้านออกไป เพื่อฝึกให้เขามีความรู้จักรับผิดชอบที่จะสร้างถานะและครอบครัว รู้จักใช้เงิน และเก็บเงินเป็น เพราะถ้าอยู่ด้วยกันเราก็คงอดไม่ได้ที่จะต้องดูแลเขาตลอด อีกเหตุผลคือ เขาจะได้เป็นส่วนตัวมากกว่าอยู่กับเรา เราว่าถ้าแต่งงานแล้วอยู่ด้วยกันลำพังจะดีกว่า เพราะถ้ามีบุคคลที่สามแล้วเราว่ามันค่อนข้างอึดอัด เพราะว่าครอบครัวเราก็แยกจากพ่อแม่เมื่อแต่งงานเหมือนกันค่ะ