โอเคในแง่ ค ปลอดภัย และในแง่ เพื่อนบ้านมองว่า แปลกประหลาดไหม
คือตอนนี้มีแฟนน่ะคะ แต่อนาคตก็ไม่แน่นอน เราอาจต้องอยุ่คนเดียว เพราะเลิกกะแฟน หรือไร ก้ไม่อาจแน่ได้
ตอนนี้อายุ 35 คะ แต่แพลนตอนเริ่มแก่ เช่น 45อัพ แล้วเริ่มมีเงินเก็บตัวเอง ประกอบกับไม่ต้องการมีลูก และได้เริ่มผ่อนบ้านเดี่ยวของตัวเองแล้ว
เพื่อนๆ คิดว่าไงคะ หากว่า จะไปอยุ่บ้านเดี่ยวตนเองตอน 45-50 up แล้วอยุ่คนเดียวจะปลอดภัยไหม แล้วเพื่อนบ้านจะมองแปลกๆ แบบ ว้าย ทำไมมาอยุ่คนเดียว น่าอายไหมคะ
หรือจะรับเลี้ยงเด็กคนนึง ประมาณเด็กจากศูนย์กำพร้ามาเลี้ยงไว้เป็นเพื่อน และถือเป็นการทำบุญ รับลูกบุญธรรมมาอุ้มชูให้เติบใหญ่ อยู่ไปด้วยกัน
เพื่อนๆ คิดว่าอย่างไรดีคะ
นี่คือกรณีว่า อยุ่ในกทม นะคะ เพื่อนบ้านรายล้อม ในหมู่บ้านที่ปลอดภัยระดับหนึ่ง ที่บ้านกะติดเหล็กดัด สัญญาณกันขโมย และคงขี่มอไซ ขับรถน่ะคะ
ถามเป็นค เห็นเล่นๆ น่ะคะ
many thanks ja
อยู่ได้นะคะ ตอนนี้ก็อยู่คนเดียว 35 เหมือนกันค่ะ แต่โสด มีบ้านเดี่ยว มีรถขับ ทำงานมั่นคง ไม่อายใครค่ะ เพื่อนบ้านก็ทำความรู้จักกันไว้แล้วค่ะ (ไม่อยากรับเลี้ยงเด็กเพราะคิดว่าตัวเองไม่พร้อมจะดูแลเค้าน่ะคะ)
ยังไม่โอเค
ต้องปล่อยให้บ้านร้างๆ มืดๆ เก็บตัว สวนรกๆ ไม่ออกมาสุงสิงกับใคร
นานๆ ออกมาทีก็ออกเฉพาะตอนฟ้าืมืดแล้ว แต่งชุดกระโปรงยาวสีดำ
ไว้ผมรุงรังหน่อยถึงจะเข้าแก๊ป
อ้อ! มีผ้าคาดตาเป็นตาเดียวอีกอย่าง รับรองเด็กๆ ติดตรึม
^
^
^
นั่นมันปอปป่ะค่ะ
@คห. 2 จขกท.เค้าไม่ใช่คุณรุ่งในละครเรื่องไรน๊า… จำไม่ได้แระ
จขกท. นับถือผู้หญิงเก่งค่ะ
มาให้ความเห็นนะค่ะ พอดีมีคุณน้าอายุตอนนี้ก็ 50 กว่าแต่กว่าเท่าไรไม่แน่ใจ น้าอยู่คนเดียวแต่อยู่ ตจว นะค่ะแกก็มีบ้านเนื้อที่ประมาณ 300 กว่า ตรว แกโสดค่ะไม่มีแฟนบ้านหลังใหญ แต่แกเลี้ยงสุนัขกับแมวอีก 2 ตัว
ความจริงบ้านที่แกอยู่ไม่ค่อยมีเพื่อนบ้านแต่บ้านตรงข้าม เป็นเจ้าของที่ค่ะ
เป็นคุณลุงอายุก็เยอะนะแต่ก็คอยเป็นหูเป็นตาให้
ง่ายๆนะค่ะก็ต้องมีเพื่อนบ้านที่เอาใจใส่กันนะค่ะ เราก็ต้องเอื้อเขาเขาก็ต้องเอื้อเรา ส่วนไอ้เรื่องขโมยคิดว่าถ้าเรามีการป้องกันที่ดี โดยมีเพื่อนบ้านที่ดีน่าจะโอเคนะค่ะ
ส่วนเรื่องที่คุณคิดว่าอนาคตไม่แน่นอนมันจริงค่ะ เพราะทุกคนไงก็ต้องจากกัน อยู่ที่ว่าจะจากเป็นหรือจากตาย ขอให้มีความสุขนะค่ะ
*ทุกอย่างในชีวิตไม่ได้มาด้วยความบังเอิญ แต่มันถูกกำหนดไว้หมดแล้วค่ะ*
อย่าได้แคร์ครับ ใช้ชีวิตในแบบที่เราอยากเป็น ทำอะไรแล้วมีความสุขก็ทำไป ไม่แปลกถ้าคนเราจะมีความสุขกับการอยู่คนเดียว แคร์สังคมหรือคนรอบข้างมากไป เขาก็ไม่ได้มาช่วยอะไรเรา
การมีความสุขกับการอยู่คนเดียวไม่แปลกหรอกครับ แต่เบื้องต้นต้องดูแลร่างกายให้แข็งแรงก่อน เพราะการอยู่คนเดียวต้องดูแลตัวเอง
อยู่คนเดียว ไม่มีแฟน นี้ไม่แปลกครับ แต่เพื่อนบ้านนี้ต้องมีครับ ไว้คอยพึ่งพาอาศัยกัน เพื่อนบ้านดี ๆ นี้มีความสุขนะครับ ต่างคนต่างแบ่งปันดูแลช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ยิ่งเราอยู่คนเดียวด้วยเพื่อนบ้านดีจะช่วยเราได้มากครับ ส่วนเรื่องอยู่คนเดียวไม่มีแฟนนี้ผมคิดว่า ถ้าหาได้ไม่ดีอยู่คนเดียวดีกว่าครับ เลี้ยงตัวคนเดียว ดีกว่าต้องมาหาเลี้ยงผู้ชายอีก 1 คน (ถ้าเกิดหาแล้วได้ไม่ดี กินเหล้า เล่นพนันไม่ทำงาน ไม่มีดีกว่าครับ) อีกอย่างการรับเลี้ยงเด็กกำพร้า 1 คน อันนี้ถ้าคุณพร้อม ผมเห็นด้วยครับ ดีด้วยกันทั้ง 2 ฝ่าย ได้ทั้งบุญและลูกบุญธรรม ถ้ารับเลี้ยงได้จริง ผมขออนุโมธนาบุญด้วยครับ (สาธุ) ใจจริงผมอยากรับเลี้ยงเด็กเหมือนกัน (ตอนนี้มีลูกแล้ว 1คน) แต่ดูทางบ้านแล้วเค้าไม่ค่อยเห็นด้วย โครงการเลยตกไป
ไม่เห็นแปลก อยู่คนเดียวเหงาก็หาเพื่อนคุย วัยเดียวกันหัวอกเดียวกัน ในประเทศไทยน่าจะมีเยอะอยู่ …
เป็นคนแก่ใจดี ก็จะมีคนนับถือ เด็ก ๆ ก็รัก ผู้ใหญ่ก็นับถือ … แต่ถ้าเป็นคนแก่ใจร้าย ขี้บ่น ด่าเก่ง ว๊าย น่ากลัว… เด็ก ๆ เห็นหน้า ก็วิ่งหายหน้ากันไปหมด เลย ….
อยู่ได้ค่ะ
คนข้างบ้านเราเค้าก็อยู่คนเดียว เป็นผู้ชาย ไม่มีลูก ไม่มีเมีย อายุเยอะแล้วค่ะ น่าจะซัก 60 ได้มั้ง เพื่อนบ้านก็ไม่มี เพราะเราไม่นับเป็นเพื่อนบ้าน (แถมไม่ชอบหน้าเค้าอีก) เพราะเค้าชอบทำเสียงดังรบกวน ตะโกนด่าใครก็ไม่รู้ในบ้านตัวเองซึ่งอยู่คนเดียว จนบ้านข้างๆเค้าอีกหลังย้ายบ้านหนี
แค่จะบอกว่า อยู่ได้ค่ะ ขนาดคนที่เป็นขนาดนี้ยังอยู่ได้เลยค่ะ แก่มากๆแล้วด้วยค่ะ
อยู่คนเดียวสิครับ สบายดี
กว่าจะแก่ แก่แล้วไม่ต้องกลัวไม่มีคนดูแล
เดี่ยวนี้ หมู่บ้านที่สร้างเพื่อดูแลผู้สูงอายุที่พอมีตังค์ก็เยอะ
อยากจะบอก แต่ ไม่ได้ค่าโฆษณา
มีคู่ ก็ใช่ว่าเขาจะดูแล
มีลุก ก็ใช่ว่าเขาจะดูแล
ไม่มีอะไรแน่สักอย่าง นอกจากความไม่แน่
อยู่ค่ะ คนเดียวแบบนี้ แต่ไม่แนะนำให้ไปรับเด็กมาเลี้ยงนะค่ะ อยู่คนเดียวไม่ต้องรับผิดชอบชีวิตใครดีที่สุดค่ะ ไม่ได้เห็นแก่ตัวแต่ทำเพื่อตัวเองค่ะ สมัยนี้ไม่แปลกหรอกค่ะ ถ้าจะไม่แต่งงาน เราในฐานะคนที่แต่งงานแล้ว มีลูกแล้ว เราแนะนำเพื่อน ๆ ได้เลยค่ะ ถ้าคุณมีหน้าที่การงานที่มั่นคง ไม่ต้องขอใครกิน มีบ้าน มีรถ มีเงินเก็บเป็นของตัวเอง อยู่ตัวคนเดียวดีที่สุดค่ะ มีความสุขดีด้วยค่ะ แต่ใน-อนาคตคุณก็ต้องมองหาช่องทางไว้ด้วยว่า ถ้าคุณเกิดอยู่อายุถึง 70-80 ปี คุณเดินไม่ไหว หรือป่วย คุณจะแก้ปัญหาตรงนี้ยังไงนะค่ะ ถ้ามีลูกหลาน ญาติมิตร ก็ช่วยส่งเสริมในยามแก่เฒ่าก็พอจะฝากผีฝากไข้กันได้บ้างก็ยังดีนะค่ะ อันนี้เราดูตัวอย่างจากพ่อ และอาค่ะ พ่อเรามีลูกหลายคนค่ะ แต่มีอยู่สองคนที่ดูแลพ่อ นอกนั้นไม่มีใครเอาพ่อเลยค่ะ ทั้ง ๆ ที่พ่อมีเงินนะค่ะ อาของเราก็สามีเสียไปนานแล้ว ลูกสาวก็เสียไปตั้งแต่เล็ก ๆ แล้ว อยู่ตัวคนเดียวมาตลอด อายุ 70 ปี มาล้มป่วยลง เป็นเจ้าหญิงนิทรา นอนไม่รู้เรื่อง แต่ก็มีหลายชายคอยดูแลอยู่ทุกวันนี้ พยายามหาคนที่คิดว่าเราไว้ใจ และดูแลส่งเสริมช่วยเหลือกันไปค่ะ จะได้ฝากผีฝากไข้กันไป
58 แล้วค่ะ
ตอนนี้ต้องอยู่บ้านหลังนี้คนเดียว เพราะ ญาติ พี่น้อง หลานๆ
จำเป็นต้องไปอยู่ที่อื่นบ้าง เพราะการงาน
บ้านเป็นบ้านมรดก..ชื่อเรา
มีบำนาญ
เลี้ยงหมาสองตัว
ตัวผู้ เป็น Amarican Pit Bull Terrier
ตัวเมีย…ชิสุห์
มีกลุ่มคนรักหมา(ก็ในห้องจตุจักรนี่แหละค่ะ)
ชวนกันพาหมาเที่ยวเท่าที่โอกาสจะอำนวย
มีเพื่อนบ้านที่ดีขนาบข้าง
มีความสุขดีค่ะ
แต่บางครั้ง ก็หวัง และรอ การรวมกลุ่มกันในหมู่ญาติ เหมือนกัน
อยู่ได้สิคะ เราเองก็เตรียมตัวอยู่คนเดียวในวัยเกษียณ มีลูกค่ะ แต่ไม่คิดจะ
เป็นภาระให้ใคร ตอนนี้เก็บเงิน ผ่อนบ้าน ดูแลสุขภาพตัวเอง มีความสุขดี
เวลาอยู่บ้าน (บ้านเดี่ยว) ก็ตัดหญ้าเอง ดูแลต้นไม้ ทำความสะอาดบ้าน
ดูทีวี สบายดีค่ะ
อย่าไปกังวลกับความคิดคนอื่นว่าใครจะมองเราอย่างไรเลยค่ะ ใครจะแต่งงาน ใครจะเป็นโสด ใครจะเป็นหม้าย มันก็เป็นเรื่องของคนนั้น คนอื่นๆ ไม่เกี่ยว…
ส่วนเรื่องรับเด็กมาเลี้ยง ไม่แนะนำเลยค่ะ เป็นภาระอันใหญ่หลวง เกินไปยิ่งเราไม่ได้ให้กำเนิดมาเอง เราจะสามารถรับแรงกดดันที่จะเกิดขึ้นในอนาคตได้เหรอค่ะ เอาน้องหมา น้องแมว มาเลี้ยงดีกว่า น่ารัก น่าเอ็นดูมากๆ รับรองไม่เหงาแน่นอน
ไม่ได้หรอก … เหงาตายเลย
ต้องเข้าใจว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม อยู่คนเดียวนานๆจะเหงา และถ้าทนไม่ไหวก็อาจจะประกาศหาคู่ทางมาลัยเสี่ยงรักฉบับวันอาทิตย์นะ อิอิอิ
ยังพอมีเวลาปั๊มลูกนะครับ
ไม่ใช่เรื่องน่าอายหรอกครับ
บางคนมีลูก ไม่ดีปวดตับมากกว่าอีก
เอาเด็กมาเลี้ยง โตไม่รู้จะเป็นยังไง อย่าเลย
ถ้าหมู่บ้านมี กิจกรรม น่าออกไปสังคม ครับ คบค้าไว้
แม่ผม ออกไป สนาม หมู่บ้านทุกวัน มีคนแก่ๆออกมา เม้าท์กัน มีทั้งสาวแก่ สาวม้าย ผัวตาย ผัวหย่า คุยกันสนุก หาอะไรมากินกัน
อายุ 35 ก็คิดไปถึง ตอน 50 ซะละ
แต่ทำไม่ต้อง 50 ด้วยหละครับ
แล้วตอนแก่กว่านั้นหละ ทำไมไม่นึกถึง เพราะความจริงตอนอายุ 50 คงไม่มีอารัยน่าห่วงเท่าไร ยังเดินได้ ช่วยเหลือตัวเองได้
แต่ถ้าแก่ตัวไปมากว่านั้นสิ ที่น่าคิด
ซอยเดียวกันกับผม มีอยู่ ๓ หลัง อยู่คนเดียว เกินกลางคนมาแล้ว ไม่ค่อยจะสังคมเท่าไหร่ เลยยังไม่ชัดเจนว่าหัวหรือก้อย
ทำไมต้องปักธงว่าสามีจะไม่อยู่ สามีไม่อยู่เพราะเขาไม่รักดี หรือเราไม่ดี ยังไงก็น่าจะแก้ไขได้นะครับ รักแบบห่างๆ ปิดตาข้างนึงก็ยังดี
แต่ว่า มนุษย์เป็นสัตว์สังคมนะ ถ้าต้องอยู่คนเดียวจริงๆ อยู่ได้แต่ลำบากนะ เราทนได้รึเปล่า
กรณีไม่มีเงิน ดูข่าวหัวค่ำช่อง 7 ดิ ลูกเต้าไม่มาเลย พ่อแม่แก่ๆไม่มีคนจ้างทำงาน เงินทองก็หมดไปกับการรักษาตัว เตี้ยอุ้มคล่อม เพื่อนบ้านช่วยบ้าง แต่ก็มีระยะห่าง คงมาดูตลอดเวลาไม่ได้หรอก
ถึงจะมีเงินแต่ไม่มีครอบครัว ไม่มีญาติ ก็อาจซึมเศร้าเหมือนกันนะ เพราะไม่รู้จะอยู่เพื่อใคร ตายก็ได้ไม่ตายก็ได้ หมดไปวันๆ เหมือนฝรั่งบางคน สุดท้ายต้องหาพวกเอเซียไปอยู่ด้วย
แต่บางคนเขาก็มีเป้าบางอย่างเหมือนกัน อย่างแถวบ้านเขาไปวัดบ่อยมาก เหมือนกับจะให้สำเร็จอะไรสักอย่าง
ดีครับ ว่างก็ไปทำกิจกรรมเพื่อสังคมบ้างจะได้มีความสุขครับ
สร้างหม่บ้านคนโสด แล้วมาอยู่ด้วยกัน หัวอกเดียวกัน ดีไม๊ครับ
ชวนเพื่อนๆ วัยเดียวกันมาซื้อบ้านอยู่ใกล้ๆ กัน จะได้ไปมาหาสู่
มีคนรู้จักแต่งงานกับคนญี่ปุ่นตอนอายุ 50