พอดีช่วงนี้เกิดภัยทางน้ำบ่อยๆ ผู้คนเดือนร้อนกันมาก รวมทั้งญาติๆ เราด้วย
เอาแค่ไม่มีไฟฟ้าใช้อย่างเดียว อย่างอื่นปกติหมด สำหรับการใช้ชีวิตยุคนี้
ก็คงลำบากน่าดู…
สำหรับคนชนบทไม่มีไฟฟ้าใช้ ก็คงอยู่ได้นาน แต่คนในเมืองคงแย่มากๆ
แล้วคนรักบ้าน อย่างห้องชายคา เคยคิดกันหรือเปล่า ว่า ถ้าไม่มีไฟฟ้าใช้
จะอยู่กันได้สักกี่วัน…
เราอยู่สงขลา ตั้งแต่วันที่พายุเข้า จนวันนี้ น้ำไม่ไหล ไฟดับไปสามวัน ก็ยอมรับว่าลำบาก แต่ก็ยังใช้ชีวิตอยู่ได้คะ อาจขาดการติดต่อไปบ้าง ขาดความศิวิไลซ์ไปบ้าง แต่พอมองไปยังอีกหลายๆครอบครัว มีทั้งสูญเสียชีวิต สูญเสียบ้านเรือน ทรัพย์สิน แค่น้ำไม่ไหล ไฟดับของเรา จิ๊บๆไปเลยคะ ไฟดับ ค่ำลงก็นอน โชคดีที่แกสยังมีเต็มถัง น้ำยังมีในถังเก็บสองถัง น้ำใช้ก็รองน้ำฝนเอา เราถือว่าสบายๆคะ
ง่า..บังเอิญตอนบ้านโดนน้ำท่วมยังไม่โดนตัดไฟอ่ะ
มีแค่ไฟดับไปแป๊บนึงแล้วก็มาใช้ได้เป็นปกติ ตอนที่ไฟดับกะว่าถ้าการไฟฟ้าตัดไฟ
จะปิดบ้านแล้วก็ไปนอนโรงแรมวันนั้นเลย
แต่ถ้าจะอยู่กันจริง ๆ แค่ไฟดับอย่างเดียวก็คงอยู่ได้เป็นอาทิตย์แหละ อยู่ชั้นสองของบ้านแล้วก็อาศัยเดินลุยน้ำไปรับแจกข้าวเอา ไม่ต้องหุงหาอาหาร
เดี๋ยวจะกลายเป็นโศกนาฏกรรมไฟไหม้ไปซะ – -"
แล้วแต่ว่าคนๆนั้นมีรูปแบบการใช้ชีวิตแบบไหน
เพื่อนผมปกติชอบกิจกรรม out door, camping เป็นประจำ
ที่บ้านมีเตาแก๊สแบบพกพา มีแก๊สกระป๋อง มีตะเกียงแก๊ส ไฟฉาย ฯลฯ
เตรียมพร้อมออกทริปตลอด
บางคนมีอาหารสำหรับทหารเก็บไว้สำรองเลยก็มี
อาหารพวกนี้เก็บได้หลายเดือน อุ่นได้โดยไม่ต้องใช้เตา
คนที่ชอบออกแคมป์ มักจะรู้จักดี หาซื้อได้ที่สวนจตุจักรแถวๆพวกที่ขายของทหาร
(หรือตามเวบเกี่ยวกับเรื่องแคมป์ปิ้งบางทีก็มีเอามาขายกัน)
ออกทริปทีก็แบกไปใช้ที กลับมาก็ซื้อตุ่นไว้ใหม่ หมุนเวียนไปเรื่อย
แต่ถ้าเป็นพวกที่พึ่งพาเทคโนโลยี่อย่างเดียว สงสัยเอาตัวรอด ยากกกส์ หน่อย
ตัวผมเองในกระเป๋าสะพาย ยังต้องมีไฟฉายเล็กๆไว้อัน มีดพับของ Vic เล็กๆอีกอัน
เผื่อเดินตามห้างฯ แล้วเกิด ไฟใหม้ ไฟดับ เดี๋ยวหาทางออกไม่เจอ
ทุกอย่างอยู่ที่การเตรียมพร้อมครับ
ปัญหาของกทม. คือ เมื่อผู้คนไปกักตุนอาหารของแห้ง หรือเดินทางไม่ได้ ยุ่งแน่ๆครับ ตอนช่วงที่เริ่มเผาเมือง คนไปซื้อของกันน้องๆจลาจลเลย
ที่บ้านมีเตาถ่าน และถ่าน อาหารแห้งพอสมควร และมีร้านขายของคงอยู่ได้นานกว่าคนอื่น และแบ่งปันกันได้กับข้างบ้าน
ห้องน้ำชั้นบนมี 3 ห้อง อากาศถ่ายเทดี ไม่ต้องเปิดแอร์ มีพื้นที่พอจะกันเป็นที่หุงหาอาหารชั่วคราวได้
สรุปว่าน่าจะอยู่ได้หลายอาทิตย์เท่าที่จำเป็น นี่หมายถึงถ้าทนได้ ไม่เครียดนะ ความอดทนของคนที่เคยสบายไม่เหมือนคนที่เคยลำบากครับ
____________________________
ทุกอย่างอยู่ที่การเตรียมพร้อมครับ
จากคุณ : umibozu
เขียนเมื่อ : 7 พ.ย. 53 16:37:43
ชอบประโยคข้างบนครับ อย่าประมาทนะครับ
เผื่อสนใจนะครับ
http://mreforsale.com/basic-survival-foods/
วันไหนเดินสวนฯ แล้วเจอก็ซื้อเก็บไว้สักแพ๊ค สองแพ๊ค
อาหารแบบนี้เก็บได้เป็นปี ตุนไว้ไม่เสียหาย
วันไหนขี้เกียจทำกับข้าวก็เอาออกมากินได้เลย
จะอุ่นหรือไม่อุ่นก่อนก็กินได้ครับ แล้วค่อยไปหาซื้อใหม่
บ้านเราก็มีเตาถ่านค่ะ แม่ชอบซื้อข้าวสารมาเก็บพ่อก็ชอบให้มีปลาเค็มติดตู้เย็น คิดว่าครอบครัวเราก็คงอยู่ได้นานเหมือนกัน
ถามหน่อยค่ะ ถ้าน้ำท่วมชั้นล่างแล้วห้องน้ำชั้น2จะใช้ได้ไม๊คะ
ปล.ชอบประโยคคุณumibozuเหมือนกันค่ะ เยี่ยมๆ
#4,6 ขอบคุณครับ
ผมอยู่คอนโดไม่สูงมาก
ที่ห้องผมยังซื้อเชือกปีนเขายาว 25 เมตรเผื่อไว้เลย
เกิดเหตุฉุกเฉินจริงๆจะได้ไม่ต้องรอใครมาช่วย
ปีนลงมาเองก่อนดีกว่า
#6
ถ้าท่วมจริงห้องน้ำคงใช้ไม่ได้ครับ
เพราะน้ำคงเข้าไปเต็มในพื้นที่ในถังแล้ว
ผมว่าน้ำประปา สำคัญกว่าไฟฟ้าครับ
คนตัวเมือง ในเมืองหลวง ล้วนแต่ใช้ชีวิตพึ่งพาไฟฟ้ามากไป ขาดไฟวันหนึ่งก็ลงแดงแล้วครับ
ชาวบ้าน ที่น้ำไม่ท่วมเขาก็อยู่ได้เป็นปกติ มืดค่ำก็เข้านอน ผมไปอยู่ป่าเป็นเดือนๆ
ไม่มีไฟฟ้าก็อยู่ได้
ถ้าจำเป็นจริงก็คงอยู่ได้ค่ะแต่ทรมานน่าดู
ปกติแค่ไฟดับ 2-3 ชั่วโมงก็แย่แล้ว
ชีวิตพึ่งพาไฟฟ้ามากค่ะ
ในภาวะปกติ
ไฟดับ สิ่งแรกที่ควรทำ คือโทรไปแจ้งที่ไฟฟ้าท้องถิ่น
บางที่ไฟฟ้าท้องถิ่นไม่รู้ เพราะไม่มีใครแจ้ง จึงไม่ซ่อม
เพราะฉะนั้น จึงควรเก็บเบอร์การไฟฟ้่าไว้ในโทรศัพท์ด้วย
ถ้าอยู่กรุงเทพ แล้วมีแผ่นดินไหวแรงๆ แล้วไฟดับนานเกิน๑ชม. ขาดการติดต่อสื่อสาร
ให้ตั้งสมมุติฐานไว้ก่อนว่า เขื่อนแตก ให้รีบออกมาทางตะัวันออกเลย
เพราะน้ำจากเขื่อนศรีนครินทร์ ที่รับแผ่นดินไหวได้๗ริกเตอร์ จะมาถึงกรุงเทพภายใน๓๐ชม. น้ำในกรุงเทพจะสูง๒เมตร
ระดับน้ำที่เมืองกาญจน์ไม่อยากบอก
น้ำท่วม ป้า ใช้กระโถนอึ ใส่ถุงก๊อบแก๊บ แล้วมัดถุงไว้ รวบรวมไว้แล้วทิ้งไปทีเดียว เรื่องอาหาร ป้าซื้อขนมปังกรอบ น้ำผลไม้ อย่างทิปโก้ น้ำเปล่า ลูกหยี กวน ลูกหยีฉาบไว้กินเล่น บางทีก็อยากกินอะไรที่เปรี้ยวๆ แก้เซง ข้างบ้านป้าเขามีเตาแก๊ส ป้าให้กุ้งแห้งไป ได้กินข้าวต้มกุ้งแห้งอร่อยดี่ ถ้ากินข้าวสวย ฝืดคอค่ะ ซื้อถ่านไฟฉายไว้ และมีเทียนไขค่ะ
บ้านที่อยู่มีการตัดไฟเพื่อซ่อมแซมบ่อยๆ เราอยู่ได้นะขอแค่มีน้ำสะอาดๆ ซึ่งแม่ก็บอกว่าแม้จะมีสิ่งอำนวยความสะดวกแต่ก็ต้องหัดระวังเรื่องการบริหารจัดการอาหารและของใช้ยามลำบาก ฝึกการอยู่แบบพึ่งพาตัวเองมากกว่าเทคโนโลยี่เอาไว้
วันนึงไม่รู้ว่าเราจะกลับไปถึงจุดที่ไม่มีอะไรเลยก็จะได้อยู่ได้ อยู่เป็น
พอทำบ้านใหม่ เราเน้นเลยว่าไม่เอาหลังคา ทำเป็นดาดฟ้า เผื่อน้ำท่วมจะหนีไปอยู่ข้างบนได้
ตอนนี้ปลูกผักบนดาดฟ้าไปพลางๆ คิดว่าน้ำท่วมเราก็อาจจับปลามากินได้
ผมคงอยู่ได้หลายอาทิตย์ มีอาหารแห้งตุนไว้พอสมควร
เดือนทีแล้ว หม้อแปลงใหญ่ระเบิด
เสียเวลาซ่อมไป 2 ชม.กว่า
ทุกอย่างหยุดชะงักหมด
ต้องออกไปนั่งออกันที่ประตูเพื่อรับลม
บ่นกันกระปอดกระแปดตามประสาแม่ลูก
เราว่าอยู่ได้เป็นเดือน
แต่จะอยู่อย่างเบื่อแค่ไหน ว่ากันอีกเรื่อง
ก็แล้วแต่การปรับตัวหนะแหละค่ะ
คนงานเหมืองชิลิ เค้ายังอยู่กันได้หลายๆเดือน ในสภาพอย่างนั้น
น้ำสะอาดสำคัญกว่าไฟฟ้าค่ะ
ไม่มีไฟฟ้าใช้ตลอดไปก็ไม่เป็นไร
แต่ม่มีน้ำสะอาดใช้ จะเกิดโรคระบาดตามมา