แต่ถ้าจะตีโพยตีพาย มันก็คงทำได้แค่ก่นด่าระบบ และสิ้นหวัง ล้มเลิกความตั้งใจ แล้วก็ไม่มีอะไรดีไปกว่านั้น !

หันมามองกลุ่มคนรายได้น้อย แต่มีบ้านได้ แล้วก็พยายามอย่างเค้า ดีกว่าไหมคะ ^__^

รายได้ – รายจ่าย = เงินเหลือ(เก็บ)

หรือถ้าแบบทฤษฎีรุ่นใหม่..

รายได้ – เงินเก็บ = รายจ่าย

จะเห็นว่าเราสามารถเพิ่มเงินเก็บเราง่ายๆ ด้วยการควบคุมรายจ่าย
บางครั้งเราก็ต้องอดทนต่อสิ่งที่เราอยากได้บ้าง
ซึ่งผมพบว่าคนรุ่นใหม่มักมีความอดทนต่อสิ่งเร้าได้น้อยมาก
อยากได้อะไรถ้ามีช่องทางซื้อได้จะซื้อทันที
ถ้าซื้อไม่ได้ มักจะทุกข์ต่อความอยากนั้นมาก

เด็กจบใหม่จนอายุ30 เท่าที่เห็น เป็นช่วงเวลาที่เงินเดือนเท่าไหร่ก็ไม่ค่อยเหลือเก็บหรอก
คนที่ได้เงินเดือนเยอะ ซื้อของแยอะกว่า เที่ยวแยอะกว่าแค่นั้น  
รูปแบบของมนุษย์มันเป็นอย่างนี้
ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ได้เงินเดือนเท่าไหร่
แต่มันอยู่ที่ความประหยัด รู้จักออม รู้จักใช้เงินของเรามากกว่า

ที่ซื้อได้ไม่ใช่ massenger ครับ นั่นคือ พยาบาลเป็นคนซื้อครับ ถ้าพยาบาลเงินเดือนเท่า massenger ล่ะก็ หมดสิทธิครับ เพราะมีลูกด้วย ชีวิตใน กทม คิดมีบ้าน ต้อง 20k แล้วเก็บเงินดาว์น แต่ก็ บ้านก็แพงขึ้นอีกตามเวลาด้วย เหนื่อยจริงๆ คนคิดมีบ้าน

แต่ ของท่านมันเหตุการณ์มากกว่า 20 ปีแล้ว มั้ง ประมาณผม 10 ขวบ ยุคนั้นยังไม่โหดร้ายเท่าตอนนี้(ตอนนั้น ทองยังบาทละ 4000 หรือ ต่ำกว่า)

พี่ลองคิดดู ตอนนี้ ป.ตรี จบมา start ก็ ประมาณ 15k บ้านทาว์เฮ้าเล็กๆ ชานๆเมือง(กทม)ก็ ประมาณ 2 ล้านแล้ว(อาจจะ 1.8-19 ล้าน) ส่ง 25 ปี กู้ซัก 1.6-1.7 ส่งเดือนละ หมื่นนิดๆ โดนหักภาษี ประกันสังคม สำรองเลี้ยงชีพ ค่าธรรมเนียมบ้าๆบอๆ เหลือ ใช้เดือนละ 3000 (หรือน้อยกว่า) ท่ามีค่าน้ำ ค่าไฟ ค่ากินอีก มันจะติดลบทันที สรุป คือ เงินเดือน 15k ซื้อไม่ได้ แล้วส่วนใหญ่หมู่บ้านพวกนี้จะเดินทางลำบาก ต้องซื้อมอเตอร์ไซด์ หรือ รถยนต์อีก ถึงจะไปอยู่ได้ โครต Hard คอ เลยไหมชีวิต

ผ่อนสิบปีหมด  

ซื้อหลังที่สอง ที่ต่างจังหวัด   600,000 ผ่อน 4,500 / เดือน
ดอก >5%  (100วา ) ผ่อนหมดแล้ว

ซื้อหลังที่สาม ที่ต่างจังหวัด 3,000,000 ผ่อน 20,000 / เดือน
ดอก >5%  (100วา ) ผ่อนจะหมดแล้ว

บ้านว่างก็ให้เขาเช่า

ลืมบอกที่เล่าทั้งหมดจากการทำงานล้วนๆ ไม่มีมรดก  

ที่ทำงานปัจจุึบันก็ที่เดียวกับที่ได้เงินเดือน 5,300 นั่นแหละ
มีเงินก็รีบโปะไป  ตอนนี้ว่าถ้ามีเงินจะซื้อที่เพื่มอีก

ทั้งหมดนี้เป็นเพราะ การเมือง และ แนวนโยบาย บริหารประเทศ หลาย 10 ปี ที่ผ่านมาครับ ประชาชนต้องสนใจการเมืองมากกว่านี้"  เราต้องเอาใจใส่บ้านเมืองให้มากกว่านี้ อย่าปล่อยให้พวกนักการเมืองโกงกิน ขณะนี้ข่าวคอรับชั้นเยอะมาก พวกเราไม่ออกมาโวยวายกัน เรื่องมันชักเงียบไปแล้ว  อย่าไปหวังว่านักการเมืองบ้านเรา จะหน้าบางเหมือนเกาหลี หรือเหมือนญี่ปุ่น เราไพร่ ๆ ทั้งหลายก็ยากจนอย่างนี้  เจ้าของ คห. หลาย ๆ คนกล้าหาญมาก เงินเดือนขนาดนั้น กล้าผ่อนบ้าน ฉันเคยกู้เงินสหกรณ์ออมทรัพย์มา หลักแสนกว่าเท่านั้น พอคิดถึงดอกเบี้ยขึ้นมา เสียดายเงินมาก ดีที่พ่อแม่ทิ้งบ้านไว้ให้ พี่ ๆ ก็ดีแสนดี ไม่มีใครมาขอแบ่ง ยกให้หมด  แต่ก็อยากสร้างอีกหลัง จะได้อยู่ไกลถนนหน่อย พอคิดว่าต้องกู้ธนาคาร ก็เสียดายดอกเบี้ยน่ะค่ะ