ตอนผมแต่งงานใหม่ๆ ใช้ครัวในบ้านตามที่มีอยู่ ตอนหลังก็ซื้อแกงถุงดีกว่า อยู่กันสองคน ทำกับข้าวกินเองไม่คุ้ม กินทิ้งกินขว้างเลย

แล้วแปลกอย่าง สมัยนั้นหมู่บ้านพันกว่าหลัง ไม่มีใครต่อเติมบ้านกันเลย ทั้งที่มีขนาดที่ดินเหลือพอต่อเติมโดยคงสัดส่วนที่ว่างได้ตามกฎหมาย อย่างบ้านผมมีที่ดิน ๕๐ ตารางวา ชั้นเดียวเนื้อที่ใช้สอย ๔๕ ตารางเมตร พื้นที่หลังคาแค่ร้อยละ ๓๘.๕ เท่านั้น บ้านข้างๆ ก็ใช้มู่ลี่ผ้าห้อยจากคานกันแดดบ่ายเท่านั้น เปิดผนังไว้ตามเดิม จะได้พูดคุยส่งกับข้าวให้กัน รั้วก็เป็นตาข่ายปลูกต้นไม้ จอดรถในบ้าน ถนนปลอดหมา

บ้านผมก็ทำแค่ปูพื้นบ้านด้วยไม้ประสานสักของ ออป. ทำเฟอร์ฯ บิ้ลท์อิน ทำพื้นจอดรถด้วยอิฐมอญ ไม่มีหลังคาด้วย เพราะว่า รถไม่ใช่น้ำตาล แล้วส่วนมากก็ไม่ได้จอดรถตอนกลางวัน

บ้านอีกข้าง เล่นรถฮาร์เล่ย์สองคัน เอาเข้าไปจอดในบ้านเลย

ควรต่อเป็นแบบห้องดีกว่าหลายอย่าง เช่นเรื่องสุขอนามัย หนู แมลงสาบ
จะเหม็น จะมีคราบน้ำมันก็เป็นอาหารของเรา หมั่นเช็ดก็สะอาดเอง

มีประสบการณ์เพื่อนบ้าน2บ้านทะเลาะกัน
มีครัวในบ้านอยู่แล้ว แต่ชอบไปผัดกับข้าวหลังบ้าน
กลัวครัวที่สวยจะสกปรก
ควันลอยเข้าห้องนอนชั้นบนของอีกบ้านนึง
ทะเลาะกันใหญ่ ถึงขั้นเรียกตำรวจมาเคลียร์
สุดท้ายไม่ต้องมองหน้ากัน

เล่าให้ฟัง เป็นตัวอย่างค่ะ